എത്ര മനോഹരമായി നീ- അണിയിച്ചൊരുക്കിയീ ഭൂമിയെ. വെള്ളവും വെളിച്ചവും വായുവും നല്‍കി നീ . മലകളും പൂക്കളും പുഴകളും നല്‍കി നീ. ആകാശവും അതില്‍ പാറിപ്പറക്കും പറവകളും- പുഴയും പുഴയിലെ നീന്തിത്തുടിക്കുമീ- മീനിനേയും തന്നു നീ . എത്ര മനോഹരമായി ഒരുക്കി നീയീ ഭൂമിയെ... വായുവും വെള്ളവും മലിനമാക്കുന്നു... മലകള്‍ ഇടിക്കുന്നു കാടുകള്‍ വെട്ടുന്നു .. എങ്ങും കോണ്‍ക്രീറ്റു സൗധങ്ങള്‍ പൊങ്ങുന്നു.... പുഴയിലെ മീനുകള്‍ ചത്തുമലക്കുന്നു.. ആകാശത്തില്‍ പാറി പറക്കും- പറവകള്‍ തന്‍ ചലനമറ്റു വീഴുന്നു.. പുഴകള്‍ വറ്റി തുടങ്ങി.. ഋതുക്കള്‍ തന്‍ താളം തെറ്റി.. ഏറെ അകലെയല്ലാ നീ തന്‍ സുന്ദര സൃഷ്ടിയാമീ- ഭൂമിതന്‍ അന്ത്യം. അതും നീ തന്നെ സൃഷ്ടിച്ചു വിട്ടൊരീ മനുഷ്യ കുലത്തിനാല്‍.. എന്നിട്ടുമെന്തേ നീ മൗനം ഭജിക്കുന്നു.. എന്തേ നിനക്കും നിയന്ത്രിക്ക സാധ്യമല്ലെ?. നീ തന്നെ സൃഷ്ടിച്ചൊരീ മനുഷ്യ കുലത്തിനെ. എന്തേ നിനക്കും പറ്റിയോ തെറ്റ്? നീ തന്‍ സൃഷ്ടിയില്‍.. മനുഷ്യ കുലത്തിന്‍ സൃഷ്ടിയില്‍... ഇനിയും മൗനം അരുതെ !.. മനുഷ്യ കുലത്തിനു നേര്‍ വഴി കാട്ടി- നിയന്ത്രിച്ചീടുക നീ . നീ തന്‍ സുന്ദര സൃഷ്ടിയാമീ ഭൂമിതന്‍ രക്ഷക്കായി.. ഭൂമിതന്‍ രക്ഷക്കായ് !...
Monday, February 8, 2010
ഇനിയും മൗനം അരുതെ !
Subscribe to:
Posts (Atom)